waar te beginnen?; peru deel 4
Door: Sander
18 Maart 2005 | Peru, Lima
Hola,
Hier weer eens een berichtje uit het verre zuid-amerika. Ik lees net dat mijn laatste bericht al weer uit Puno stamt. In de tussen tijd is er best veel gebeurd. En ik zal proberen om het kort te houden, hoe moeilijk dat ook is!
We zijn dus vanuit Puno, aan het titikaka meer met de bus naar Bolivia gereisd. Een busrit van drie uur langs het meer bracht ons aan de grens van Bolivia. Na wat eenvoudige handelingen bij de douana van Peru en Bolivia, ariveerden we vrij snel in het Bolviaanse Copa Cabana. Copa C. is een rustig maar toeristisch plaatsje aan het meer. Die middag hebben we ook al de terugrit geregeld en vervolgens zijn we met een zeer langzame 'motor' boot op weg gegaan naar het eiland; Isla del Sol. Daarna zijn we begonnen aan het beklimmen van de vele trappen uit de inca tijd, om uiteindelijk in het dorp boven op de berg aan te komen. Dit soort beklimmingen zouden in Europa niet noemenswaardig zijn, maar omdat het meer op meer dan 3000 meter boven zeenivo ligt is een stukje omhoog lopen in ene een hele belevenis.
Boven in het dorp zijn veel kleine hotels te vinden. Vaak zijn het de, over het algemeen, arme eiland bewoners die een aantal kamers over hebben. Wij vonden een erg aardige boliviaanse familie die op hun stukje land een viertal eenvoudige kamertjes hadden gebouwd. Erg aardige mensen die voor een appel en een ei ook voor ons het ontbijt en het avondeten hebben verzorgt. Erg simpel maar met een warme glimlach. het eiland is niet zo bijzonder. In ieder geval niet zo als we het hadden verwacht. De inca ruines bleken niet meer te zijn als een aantal losse stenen hier en daar. Maar daarentegen was het landschap en de stilte super! we hebben er veel rond gelopen en overal waar je keek kon je dat eindeloze meer zien. Af en toe onderbroken door de besneeuwde toppen van de Boliviaanse Andes. OP de tweede dag zijn we met de boot naar het noord eiland gegaan en van daar uit zijn we over de heuvels op het eiland naar het zuiden gelopen. daar hebben we de tas weer gepakt en de boot naar het vaste land genomen. Een kort bezoek maar het was zeker de moeite waard. O pde boor terug nog even nederlands gesproken met een toeriste. En op dat moment besefde ik dat we in Peru eigenlijk veel minder Nederlanders tegen zijn gekomen dan in Mexico of Costa Rica. ert zijn wel veel austrailiers, amerikanen en israelisch op weg. Geen idee waarom. Op de boot hoorde we ook allerlei spook verhalen over de gebeurtenissen in La Paz. mensen die de bus daar naar toe hebben genomen en allerlei achteraf weggetjes door maisvelden heen moesten nemen, bekogeld zijn met stenen en veel geld aan gemaskerde menesen onder weg moesten betalen. Kortom Bolivia was in chaos en op het moment dat wij het land gelukkig weer verlaten hadden zou de het congres van Bolivia bij eenkomen om een besluit te nemen over de staking die al weken lang in Bolivia aa de gang was en die de president zelfs tot aftreden had gedwongen. Hoe het is afgelopen daar weet ik niet, maar ik ben blij dat ik niet vanuit La Paz (bolivia) hoefde te vliegen!
de volgende dag zijn we in een ruk dus vanuit Bolivia naar Cusco vertrokken. Na een lange busrit kwamen we dar 's avonds laat aan. Cusco is de toeristische hoofdstad van Peru. het is een oude inca stad die door de Spanjaarden is omgetoverd tot een fijn coloniaal stadje met witte stenen en kleine balkonnetjes. Duizenden toeristen worden hier dagelijks werkelijk belaagd door mensen die of hun cafes en restaurant willen aan prijzen. Of je een toer naar een van de ruines in de omgeving willen aanbieden. Dat heeft tot gevolg dat je op het centrale plein onder de arcades kunt lopen als je snel door loopt, star naar voren kijkt en je ellebogen in de aanslag hebt om uit te halen. En dat is geen grapje! verder is Cusco een mooie stad. We hebben een halve dag toer gedaan van de belangrijkste bezienswaardigheden, maar erg bijzonder was dat niet. De dag daarna hebben we een dagtoer naar de 'sacred valley' gemaakt. Die toer was veel beter, we hebben een paar mooie inca sites gezien en veel aardige mensen (toeristen) ontmoet.
Op mijn verjaardga zijn we naar de film gegaan. Nou ja we heben in een omgebouwde bar een illegale kopie gzien van de oscar winnaar: Million dollar baby. Een film die ik trouwens kan aanbevelen. Verder heeft Vanessa me verrast met een super lekker taartje en een leuk t-shirt. Trouwens iedereen bedankt voor de aardige felicitaties over de e-mail en per sms! helaas lukt het me nog niet om overal persoonlijk op te reageren, maar bedankt!
Daarna was het zo ver, de inca trail naar Machu Piccu. Tja daar kan ik echt een heel lang verhaal van maken. Het was een bijzondere tocht. Maar om te voorkomen dat ik nu elk bochtje in de trail ga beschrijven zal ik even een website geven van de touroperator waar wij de vier daagse wandltocht mee gemnaakt hebben zo dat de geintereseerde lezer een beetje een indruk kan krijgen van de wandeling. Zie dus: http://www.perutreks.com/images/incatrail.spl voor een kaartje met de belangrijkste passen die we bewandeld hebben. En hier zien jullie een beschrijving in het engels van dag tot dag http://www.perutreks.com/inca_trail_04d_itinerary.html
De wandeling was in een woord fantastisch!!!!!! We zijn van start gegaan met een groep van 15 mensen (amerikanen, australiers en britten). Daarnaast waren er twee gidsen, waarvan eentje nog de oude inca taal Quetia (???) spreekt en 22 ! dragers. Een hele expeditie dus! De hele wandeling was tot in de puntjes geregeld., de toestemming om te mogen wandelen was al ver van te voren verkregen. Voor het begin moest je je paspoort laten zien en er is een quota van 200 mensen per dag die mogen beginnen aan de wandeling. We waren nog geen uur op weg of de eerste dragers (porters) snelden ons al voorbij. Jullie moeten je voortsllen dat deze porters zo'n 20 kilo op hun rug meeslepen. Meestal gaat het om kleine peruanen die in een sneltrein vaart over de passen omhoog en omlaag scheuren op plastic slippers, met als doel eerder aan te komen dan wij. Iedere ochtend weredn we voorzien van een goed ontbijt, 's middags stopten we bij een plekj waar de porters kort te voren een tent hadden opgezet en daar kregen we een uitgebreide lunch. 'smiddags rond 5 uur thee en 's avonds nog maald uitgebreid eten. Daarnaast bouwden ze de tenten waar we in sliepen en alles daar om heen in razend tempo op en af. Nee die mensen weten wat echt hard werken is. Wij hadden daarnaast trouwens nog een 'halve' drager gehuurd om een gedeelte van onze spullen te dragen.
Overigens waren wij natuurlijk niet alleen met onze groep. Zo waren er nog 185 toeristen op pad met hun eigen aanhang. Efin de eerste dag bestiond uit een redelijk eenvouidige wandeling. de tweede dag tja dat was zwoegen. Een wandeling van 12 km in slechts een richting omhoog, omhoog omhoog naar de hoogste pas boven de 4000 meter. Vanessa leek in het begin problemen te hebben met haar allergie, maar uiteindelijk zijn we glorieus in de voorhoede van onze groep geeindigd. Snelheid telde niet, maar toch is dat even fijn om te weten ;) De derde dag hebben we 16 km gewandeld. Voor Nijmeegse vierdaagse kenners een makkie, maar de hoogte en het op en neer lopen van bergen maakte deze km's toch en behoorlijk inspannende gebeurtenis.
De vierde dag zijn we om 4 uur op gestaan. In het pikke donker stond we een uur later voor een checkpunt van machu piccu in de rij. Let wel het was vanaf dit punt/ onze camping nog 2 uur lopen, maar ook de wandeling/race naar het hoogste punt, de zonnepoort (de plek van waar je de eerste zonnestralen over machu picchu heen ziet vallen) is gereguleerd. Om 5 uur ging de poort open. Onze gids, die de dagen er voor rustig over de bergen liep, ging vliegend van start. al snel was onze groep opgrbroken in twee helften. We bhoorde lange tijd tot het voorste gedeelte en haalden veel andere groepen voor ons in. Na een super snelle wandeling kwamen we hijgend boven om het mooie machu picchu te beschouwen. Op de voorgaande dagen hadden we al veel mooie ruines, soms om geven door flarden wolken, gezien, maar deze aanblik overtrof alles. We waren blij dat we daar zo vroeg waren, want al snel namen de wolken bezit van de vallei. We zijn vervolgens afgedaald om een 2 uur tour te krijgen van deze inca stad die tot 1911, honderden jaren verborgen heeft gelegen in de jungle. Het goede was dat er bijna nog geen andere toeristen te bekennen waren. Machu picchu is namelijk allen te bereiken per trein. Em de eerste komt pas 's ochtends rond 1030 aan. heerlijk de tijd dus om van het uitzicht en de stad te genieten voor dat de japanners de stad overnemen.
Een mooie wandeling met ee super sluitstuk, maakte de inca trail tot een van de absolute hoogtepunten van de reis tot nu toe. De groep waar we mee gereids zijn, heeft daar ook zeker aan bij gedragen. We hebben veel gekaart en het zal me niet verbazen als Amerika en Australie straks massaal aan het toepen (our-hollands kaartspel) is geslagen. Met 4 mensen houden we waarschijnlijk en hopelijk nog contact. Een stel uit Amerika, waar van de dame in kwestie peruaanse is, ontmoeten we morgen in Lima waar we nog een stadstoer van hen gaan krijgen.
Wij zijn dus ondertussen al weer in Lima aangkomen. Vaochtend hebben we het vliegtuig genomen van Cusco naar Lima. Ons hotel ikt wederom in de wijk Miraflores in Lima. helaas bleek er een probeelm te zijn met het warmwater en zijn we voor vandaag iondergebracht in een iets luxer bevriend hotel. Zondag vliegen we naar Sao paulo, brazilie. Een stad die door niemand woprdt aanbevolen en dus zelfs het beste vermeden kan worden. We slapen daarom ook in een iets duurder best western hotel, en zullen proberen om van daaruit de 15 uur durende busrit naar Igazu waterval (aan de grens met argentinie en paraguay) te regelen.
Maar daarover meer in de volgende mail. vergeet niet de nieuwe foto's te bekijken op http://www.sanderenvanessa.waarbenjij.nu/ Tot mails.
Adios
Sander
Hier weer eens een berichtje uit het verre zuid-amerika. Ik lees net dat mijn laatste bericht al weer uit Puno stamt. In de tussen tijd is er best veel gebeurd. En ik zal proberen om het kort te houden, hoe moeilijk dat ook is!
We zijn dus vanuit Puno, aan het titikaka meer met de bus naar Bolivia gereisd. Een busrit van drie uur langs het meer bracht ons aan de grens van Bolivia. Na wat eenvoudige handelingen bij de douana van Peru en Bolivia, ariveerden we vrij snel in het Bolviaanse Copa Cabana. Copa C. is een rustig maar toeristisch plaatsje aan het meer. Die middag hebben we ook al de terugrit geregeld en vervolgens zijn we met een zeer langzame 'motor' boot op weg gegaan naar het eiland; Isla del Sol. Daarna zijn we begonnen aan het beklimmen van de vele trappen uit de inca tijd, om uiteindelijk in het dorp boven op de berg aan te komen. Dit soort beklimmingen zouden in Europa niet noemenswaardig zijn, maar omdat het meer op meer dan 3000 meter boven zeenivo ligt is een stukje omhoog lopen in ene een hele belevenis.
Boven in het dorp zijn veel kleine hotels te vinden. Vaak zijn het de, over het algemeen, arme eiland bewoners die een aantal kamers over hebben. Wij vonden een erg aardige boliviaanse familie die op hun stukje land een viertal eenvoudige kamertjes hadden gebouwd. Erg aardige mensen die voor een appel en een ei ook voor ons het ontbijt en het avondeten hebben verzorgt. Erg simpel maar met een warme glimlach. het eiland is niet zo bijzonder. In ieder geval niet zo als we het hadden verwacht. De inca ruines bleken niet meer te zijn als een aantal losse stenen hier en daar. Maar daarentegen was het landschap en de stilte super! we hebben er veel rond gelopen en overal waar je keek kon je dat eindeloze meer zien. Af en toe onderbroken door de besneeuwde toppen van de Boliviaanse Andes. OP de tweede dag zijn we met de boot naar het noord eiland gegaan en van daar uit zijn we over de heuvels op het eiland naar het zuiden gelopen. daar hebben we de tas weer gepakt en de boot naar het vaste land genomen. Een kort bezoek maar het was zeker de moeite waard. O pde boor terug nog even nederlands gesproken met een toeriste. En op dat moment besefde ik dat we in Peru eigenlijk veel minder Nederlanders tegen zijn gekomen dan in Mexico of Costa Rica. ert zijn wel veel austrailiers, amerikanen en israelisch op weg. Geen idee waarom. Op de boot hoorde we ook allerlei spook verhalen over de gebeurtenissen in La Paz. mensen die de bus daar naar toe hebben genomen en allerlei achteraf weggetjes door maisvelden heen moesten nemen, bekogeld zijn met stenen en veel geld aan gemaskerde menesen onder weg moesten betalen. Kortom Bolivia was in chaos en op het moment dat wij het land gelukkig weer verlaten hadden zou de het congres van Bolivia bij eenkomen om een besluit te nemen over de staking die al weken lang in Bolivia aa de gang was en die de president zelfs tot aftreden had gedwongen. Hoe het is afgelopen daar weet ik niet, maar ik ben blij dat ik niet vanuit La Paz (bolivia) hoefde te vliegen!
de volgende dag zijn we in een ruk dus vanuit Bolivia naar Cusco vertrokken. Na een lange busrit kwamen we dar 's avonds laat aan. Cusco is de toeristische hoofdstad van Peru. het is een oude inca stad die door de Spanjaarden is omgetoverd tot een fijn coloniaal stadje met witte stenen en kleine balkonnetjes. Duizenden toeristen worden hier dagelijks werkelijk belaagd door mensen die of hun cafes en restaurant willen aan prijzen. Of je een toer naar een van de ruines in de omgeving willen aanbieden. Dat heeft tot gevolg dat je op het centrale plein onder de arcades kunt lopen als je snel door loopt, star naar voren kijkt en je ellebogen in de aanslag hebt om uit te halen. En dat is geen grapje! verder is Cusco een mooie stad. We hebben een halve dag toer gedaan van de belangrijkste bezienswaardigheden, maar erg bijzonder was dat niet. De dag daarna hebben we een dagtoer naar de 'sacred valley' gemaakt. Die toer was veel beter, we hebben een paar mooie inca sites gezien en veel aardige mensen (toeristen) ontmoet.
Op mijn verjaardga zijn we naar de film gegaan. Nou ja we heben in een omgebouwde bar een illegale kopie gzien van de oscar winnaar: Million dollar baby. Een film die ik trouwens kan aanbevelen. Verder heeft Vanessa me verrast met een super lekker taartje en een leuk t-shirt. Trouwens iedereen bedankt voor de aardige felicitaties over de e-mail en per sms! helaas lukt het me nog niet om overal persoonlijk op te reageren, maar bedankt!
Daarna was het zo ver, de inca trail naar Machu Piccu. Tja daar kan ik echt een heel lang verhaal van maken. Het was een bijzondere tocht. Maar om te voorkomen dat ik nu elk bochtje in de trail ga beschrijven zal ik even een website geven van de touroperator waar wij de vier daagse wandltocht mee gemnaakt hebben zo dat de geintereseerde lezer een beetje een indruk kan krijgen van de wandeling. Zie dus: http://www.perutreks.com/images/incatrail.spl voor een kaartje met de belangrijkste passen die we bewandeld hebben. En hier zien jullie een beschrijving in het engels van dag tot dag http://www.perutreks.com/inca_trail_04d_itinerary.html
De wandeling was in een woord fantastisch!!!!!! We zijn van start gegaan met een groep van 15 mensen (amerikanen, australiers en britten). Daarnaast waren er twee gidsen, waarvan eentje nog de oude inca taal Quetia (???) spreekt en 22 ! dragers. Een hele expeditie dus! De hele wandeling was tot in de puntjes geregeld., de toestemming om te mogen wandelen was al ver van te voren verkregen. Voor het begin moest je je paspoort laten zien en er is een quota van 200 mensen per dag die mogen beginnen aan de wandeling. We waren nog geen uur op weg of de eerste dragers (porters) snelden ons al voorbij. Jullie moeten je voortsllen dat deze porters zo'n 20 kilo op hun rug meeslepen. Meestal gaat het om kleine peruanen die in een sneltrein vaart over de passen omhoog en omlaag scheuren op plastic slippers, met als doel eerder aan te komen dan wij. Iedere ochtend weredn we voorzien van een goed ontbijt, 's middags stopten we bij een plekj waar de porters kort te voren een tent hadden opgezet en daar kregen we een uitgebreide lunch. 'smiddags rond 5 uur thee en 's avonds nog maald uitgebreid eten. Daarnaast bouwden ze de tenten waar we in sliepen en alles daar om heen in razend tempo op en af. Nee die mensen weten wat echt hard werken is. Wij hadden daarnaast trouwens nog een 'halve' drager gehuurd om een gedeelte van onze spullen te dragen.
Overigens waren wij natuurlijk niet alleen met onze groep. Zo waren er nog 185 toeristen op pad met hun eigen aanhang. Efin de eerste dag bestiond uit een redelijk eenvouidige wandeling. de tweede dag tja dat was zwoegen. Een wandeling van 12 km in slechts een richting omhoog, omhoog omhoog naar de hoogste pas boven de 4000 meter. Vanessa leek in het begin problemen te hebben met haar allergie, maar uiteindelijk zijn we glorieus in de voorhoede van onze groep geeindigd. Snelheid telde niet, maar toch is dat even fijn om te weten ;) De derde dag hebben we 16 km gewandeld. Voor Nijmeegse vierdaagse kenners een makkie, maar de hoogte en het op en neer lopen van bergen maakte deze km's toch en behoorlijk inspannende gebeurtenis.
De vierde dag zijn we om 4 uur op gestaan. In het pikke donker stond we een uur later voor een checkpunt van machu piccu in de rij. Let wel het was vanaf dit punt/ onze camping nog 2 uur lopen, maar ook de wandeling/race naar het hoogste punt, de zonnepoort (de plek van waar je de eerste zonnestralen over machu picchu heen ziet vallen) is gereguleerd. Om 5 uur ging de poort open. Onze gids, die de dagen er voor rustig over de bergen liep, ging vliegend van start. al snel was onze groep opgrbroken in twee helften. We bhoorde lange tijd tot het voorste gedeelte en haalden veel andere groepen voor ons in. Na een super snelle wandeling kwamen we hijgend boven om het mooie machu picchu te beschouwen. Op de voorgaande dagen hadden we al veel mooie ruines, soms om geven door flarden wolken, gezien, maar deze aanblik overtrof alles. We waren blij dat we daar zo vroeg waren, want al snel namen de wolken bezit van de vallei. We zijn vervolgens afgedaald om een 2 uur tour te krijgen van deze inca stad die tot 1911, honderden jaren verborgen heeft gelegen in de jungle. Het goede was dat er bijna nog geen andere toeristen te bekennen waren. Machu picchu is namelijk allen te bereiken per trein. Em de eerste komt pas 's ochtends rond 1030 aan. heerlijk de tijd dus om van het uitzicht en de stad te genieten voor dat de japanners de stad overnemen.
Een mooie wandeling met ee super sluitstuk, maakte de inca trail tot een van de absolute hoogtepunten van de reis tot nu toe. De groep waar we mee gereids zijn, heeft daar ook zeker aan bij gedragen. We hebben veel gekaart en het zal me niet verbazen als Amerika en Australie straks massaal aan het toepen (our-hollands kaartspel) is geslagen. Met 4 mensen houden we waarschijnlijk en hopelijk nog contact. Een stel uit Amerika, waar van de dame in kwestie peruaanse is, ontmoeten we morgen in Lima waar we nog een stadstoer van hen gaan krijgen.
Wij zijn dus ondertussen al weer in Lima aangkomen. Vaochtend hebben we het vliegtuig genomen van Cusco naar Lima. Ons hotel ikt wederom in de wijk Miraflores in Lima. helaas bleek er een probeelm te zijn met het warmwater en zijn we voor vandaag iondergebracht in een iets luxer bevriend hotel. Zondag vliegen we naar Sao paulo, brazilie. Een stad die door niemand woprdt aanbevolen en dus zelfs het beste vermeden kan worden. We slapen daarom ook in een iets duurder best western hotel, en zullen proberen om van daaruit de 15 uur durende busrit naar Igazu waterval (aan de grens met argentinie en paraguay) te regelen.
Maar daarover meer in de volgende mail. vergeet niet de nieuwe foto's te bekijken op http://www.sanderenvanessa.waarbenjij.nu/ Tot mails.
Adios
Sander
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
