groeten vanuit het Titikaka meer
Door: Sander
06 Maart 2005 | Peru, Puno
Ola,
Daar ben ik al weer vanuit Puno. We zijn de afgelopen drie dagen druk bezig geweest met wandelen. We zijn vanuit arequipa met een gids op een lokale bus gestapt. Een heel andere ervaring dan de luxe bus waarmee we naar Arequipa zijn gereisd. Vooral het tempo valt vies tegen. We zijn natuurlijk weer overal gestopt om mensen toe te laten in de bus. Uiteindelijk na 6 uur tuffen over een pas van 4300 meter zijn we aangekomen in het lager gelegen Cabanaconda. Aldaar heeft zich nog een duitser aan onze groep toegevoegd en zijn we met z'n vieren begonnen aan de afdaling van 1200 meter. Dat heeft zo'n drie uur geduurd. Toen we beneden in de colca canyon aangekomen zijn, stonden mijn knieen op springen.
Vanuit daar hebben wenog een uurtje gelopen naar het eerste afgelegen dorp. Er wonen slechts 10 families, er loopt geen weg naar toe en er was geen elektriciteit. Hier heb je echt het gevoel in the middle of nowwhere te zijn. Als de mensen inkopen willen doen moeten ze twee dagen reizen met een ezel 1 dag omhoog en 1 dag weer naar beneden. Het gevolg is dat alles in het dorp drie keer wordt gebruikt voordat ze iets weggooien.
de volgende ochtend zijn we verder gaan wandelen. We kwamen langs twee nog kleinere dorpjes die tegen de helling van de berg zijn gebouwd. De mensen leven van de weinige toeristen die voorbij komen en verder zijn ze vooral zelf voorzienend. Na nog een uurtje lopen zijn we verder afgedaald in de canyon/ vallei. Deze vallei is overigens ´beroemd´omdat deze een van de diepste ter wereld is. Zo`n 3 duizend nog wat meters in totaal, overal waar je loopt zie je de reuzachtige besneeuwde toppen van het andes gebergte op stijgen. Maar goed de tweede nacht hebben we overnacht in zeer eenvoudige hutjes (zie nieuwe foto's op de site) in een gedeelte dat bekend staat als de oase. Dit omdat een lokale warmwater bron drie zwembaden voorziet van, julli eraden het al, warm water. Tijdens het lopen op deze tweede dag, had vanessa tijdens de klim van 500 meter behoorlijk last van haar allergie. Dit deed de gids vresen dat we de volgende dag niet op tijd weer boven zouden zijn.
De volgende dag startte al om 0300 's ochtends. Met lampen in de aanslag zij we begonnen aan de zeer stijle beklimming van 1200 meter. Een heel aparte ervaring om in het pikke donker een stijl bergpad op te moeten. Het weggetje is overigens niet meer dan een verzameling van los liggende stenen en rotsen, makkelijk was het dus absoluut niet. Ik durf zelfs te zeggen dat het de zwaarste drie en een half uur lopen waren uit mijn nog jonge leventje. Het eerste half uur ging nog wel, maar daarna zijn we ongeveer om de 10 minuten gestopt om bij te komen van het stukje lopen. Jullie begrijpen dat we meer dan uitgelaten waren toen we uiteindelijk rond 060 uur de top hadden bereikt. En ook Vanessa heeft zich niet laten kennen op deze klim en heeft stoer door gestapt. Nog een half uurtje lopen naar het dorp en daar wachtte een lekker ontbijt op ons, natuurlijk met de ondertussen gebruiklijke Matte de Coca (thee getrokken uit Coca bladeren). Deze thee zou goed moeten zijn tegen de hoogte, maar ze heeft er nog niet voor kunnen zorgen dat ik al een aantal behoorlijke hoofdpijn aanvallen heb gehad van de ijle lucht.
Afijn na een zeer vermoeiende korte busrit zijn we aangekomen bij het condor punt van de vallei. Een dramatisch uitzicht in de diepte van zo'n 3000 meter. Vele toeristen verzamelen zich daar 's ochtends in de hoop om een condor te zien. Maar helaas, zoals we in Costa rica niet op het juiste moment in Tortugeura waren om schilpadden te zien, aan de kust van Peru om Flamingo's te zien zo waren we ook hier te vergeefs :( Daarna zijn we op de bus gegaan met een korte tussenstop voor een wel verdiende dip in een heet thermaal bad. De busrit was uiterst vermoeiend omdat ik natuuurlijk geen beenruimte had en er alleen al naast mij in het gangpad zo'n vier mensen zaten en stonden met baggage. Toen er een toiletstop in het midden van een grote vlakte was moest ik dan ook letterlijk over de stoelen lopen om naar de uitgang te komen wat natuuurlijk tot hilariteit bij de peruanen leidde. Pff wat waren wij blij dat we uiteindelijk weer uit de bus konden in Arequipa.
de dag daarna hebben wederom een bus genomen voor een busrit van 5 uur naar Puno. Dit keer echter in een iets duurdere maar veel ruimere luxe bus. En daar zitten we nu in Puno. Over Puno kan ik niet zo veel vertellen. Het is vooral belangrijk omdat het aan het Titikaka meer ligt. Dit meer is zo'n 100 km breed en strekt zich uit tot over de grens met Bolivia. Het speelde in de inca tijd een belangrijke mytische rol. Verder zijn hier de eerste tekenen van de inca tijd te vinden (landbouw terassen tegen de heuvels die gebruikt werden voor de irrigatie). In de straten hier zie je ook veel meer mensen in de typische kleding stijl. Dus de vrouwen met bolhoeden op en met jurken met bonte kleuren.
vandaag hebben we een korte maar zeeeeeer langzame trip gemaakt op het meer richting de beroemde drijfende eilanden. Beroemd omdat de bevoling al honderde jaren leven op deze eilanden die slechjts bestaan uit riet. Om de zoveel dagen moeten er weer nieuwe lagen boven op gelegt worden om te voorkomen dat je door de grond heen zakt. het zijn kleine eilanden en helaas heeft de commercie hier toegslagen. de mensen leven weliswaar nog steeds op deze eilanden maar zijn haast uitsluitend bezig met het vervaardigen van kitsch souveniers voor de hordes toeristen die hier aanleggen.
Morgen gaan we twee dagen naar Bolivia! Dit hadden we niet gepland, maar met een busrit van 3 uur zitten we morgen in Copa Cabana aan het zelfde meer aan de Boliviaanse zijde. vandaaruit gaan we danhet eiland del Sol bezoeken. De geoorte plaats van het geloof van de inca's en volgens velen zeker een bezoekje waard. Dus dan maar even naar Bolivia :)
de dagen daarna zullen we naar Cuszo gaan het (toeristen) centrum van inca Peru. Daar zullen we ook de inca trail gaan wandelen. Hopelijk zijn we dan voldoende geaclimatiseerd (Puno ligt namelijk op 3500 meter en de trail gaat zelfs tot boven 4300 meter). We zullen zijn. Tot mails. Adios
Sander
Vergeet niet de peru foto's te bekijken!
Daar ben ik al weer vanuit Puno. We zijn de afgelopen drie dagen druk bezig geweest met wandelen. We zijn vanuit arequipa met een gids op een lokale bus gestapt. Een heel andere ervaring dan de luxe bus waarmee we naar Arequipa zijn gereisd. Vooral het tempo valt vies tegen. We zijn natuurlijk weer overal gestopt om mensen toe te laten in de bus. Uiteindelijk na 6 uur tuffen over een pas van 4300 meter zijn we aangekomen in het lager gelegen Cabanaconda. Aldaar heeft zich nog een duitser aan onze groep toegevoegd en zijn we met z'n vieren begonnen aan de afdaling van 1200 meter. Dat heeft zo'n drie uur geduurd. Toen we beneden in de colca canyon aangekomen zijn, stonden mijn knieen op springen.
Vanuit daar hebben wenog een uurtje gelopen naar het eerste afgelegen dorp. Er wonen slechts 10 families, er loopt geen weg naar toe en er was geen elektriciteit. Hier heb je echt het gevoel in the middle of nowwhere te zijn. Als de mensen inkopen willen doen moeten ze twee dagen reizen met een ezel 1 dag omhoog en 1 dag weer naar beneden. Het gevolg is dat alles in het dorp drie keer wordt gebruikt voordat ze iets weggooien.
de volgende ochtend zijn we verder gaan wandelen. We kwamen langs twee nog kleinere dorpjes die tegen de helling van de berg zijn gebouwd. De mensen leven van de weinige toeristen die voorbij komen en verder zijn ze vooral zelf voorzienend. Na nog een uurtje lopen zijn we verder afgedaald in de canyon/ vallei. Deze vallei is overigens ´beroemd´omdat deze een van de diepste ter wereld is. Zo`n 3 duizend nog wat meters in totaal, overal waar je loopt zie je de reuzachtige besneeuwde toppen van het andes gebergte op stijgen. Maar goed de tweede nacht hebben we overnacht in zeer eenvoudige hutjes (zie nieuwe foto's op de site) in een gedeelte dat bekend staat als de oase. Dit omdat een lokale warmwater bron drie zwembaden voorziet van, julli eraden het al, warm water. Tijdens het lopen op deze tweede dag, had vanessa tijdens de klim van 500 meter behoorlijk last van haar allergie. Dit deed de gids vresen dat we de volgende dag niet op tijd weer boven zouden zijn.
De volgende dag startte al om 0300 's ochtends. Met lampen in de aanslag zij we begonnen aan de zeer stijle beklimming van 1200 meter. Een heel aparte ervaring om in het pikke donker een stijl bergpad op te moeten. Het weggetje is overigens niet meer dan een verzameling van los liggende stenen en rotsen, makkelijk was het dus absoluut niet. Ik durf zelfs te zeggen dat het de zwaarste drie en een half uur lopen waren uit mijn nog jonge leventje. Het eerste half uur ging nog wel, maar daarna zijn we ongeveer om de 10 minuten gestopt om bij te komen van het stukje lopen. Jullie begrijpen dat we meer dan uitgelaten waren toen we uiteindelijk rond 060 uur de top hadden bereikt. En ook Vanessa heeft zich niet laten kennen op deze klim en heeft stoer door gestapt. Nog een half uurtje lopen naar het dorp en daar wachtte een lekker ontbijt op ons, natuurlijk met de ondertussen gebruiklijke Matte de Coca (thee getrokken uit Coca bladeren). Deze thee zou goed moeten zijn tegen de hoogte, maar ze heeft er nog niet voor kunnen zorgen dat ik al een aantal behoorlijke hoofdpijn aanvallen heb gehad van de ijle lucht.
Afijn na een zeer vermoeiende korte busrit zijn we aangekomen bij het condor punt van de vallei. Een dramatisch uitzicht in de diepte van zo'n 3000 meter. Vele toeristen verzamelen zich daar 's ochtends in de hoop om een condor te zien. Maar helaas, zoals we in Costa rica niet op het juiste moment in Tortugeura waren om schilpadden te zien, aan de kust van Peru om Flamingo's te zien zo waren we ook hier te vergeefs :( Daarna zijn we op de bus gegaan met een korte tussenstop voor een wel verdiende dip in een heet thermaal bad. De busrit was uiterst vermoeiend omdat ik natuuurlijk geen beenruimte had en er alleen al naast mij in het gangpad zo'n vier mensen zaten en stonden met baggage. Toen er een toiletstop in het midden van een grote vlakte was moest ik dan ook letterlijk over de stoelen lopen om naar de uitgang te komen wat natuuurlijk tot hilariteit bij de peruanen leidde. Pff wat waren wij blij dat we uiteindelijk weer uit de bus konden in Arequipa.
de dag daarna hebben wederom een bus genomen voor een busrit van 5 uur naar Puno. Dit keer echter in een iets duurdere maar veel ruimere luxe bus. En daar zitten we nu in Puno. Over Puno kan ik niet zo veel vertellen. Het is vooral belangrijk omdat het aan het Titikaka meer ligt. Dit meer is zo'n 100 km breed en strekt zich uit tot over de grens met Bolivia. Het speelde in de inca tijd een belangrijke mytische rol. Verder zijn hier de eerste tekenen van de inca tijd te vinden (landbouw terassen tegen de heuvels die gebruikt werden voor de irrigatie). In de straten hier zie je ook veel meer mensen in de typische kleding stijl. Dus de vrouwen met bolhoeden op en met jurken met bonte kleuren.
vandaag hebben we een korte maar zeeeeeer langzame trip gemaakt op het meer richting de beroemde drijfende eilanden. Beroemd omdat de bevoling al honderde jaren leven op deze eilanden die slechjts bestaan uit riet. Om de zoveel dagen moeten er weer nieuwe lagen boven op gelegt worden om te voorkomen dat je door de grond heen zakt. het zijn kleine eilanden en helaas heeft de commercie hier toegslagen. de mensen leven weliswaar nog steeds op deze eilanden maar zijn haast uitsluitend bezig met het vervaardigen van kitsch souveniers voor de hordes toeristen die hier aanleggen.
Morgen gaan we twee dagen naar Bolivia! Dit hadden we niet gepland, maar met een busrit van 3 uur zitten we morgen in Copa Cabana aan het zelfde meer aan de Boliviaanse zijde. vandaaruit gaan we danhet eiland del Sol bezoeken. De geoorte plaats van het geloof van de inca's en volgens velen zeker een bezoekje waard. Dus dan maar even naar Bolivia :)
de dagen daarna zullen we naar Cuszo gaan het (toeristen) centrum van inca Peru. Daar zullen we ook de inca trail gaan wandelen. Hopelijk zijn we dan voldoende geaclimatiseerd (Puno ligt namelijk op 3500 meter en de trail gaat zelfs tot boven 4300 meter). We zullen zijn. Tot mails. Adios
Sander
Vergeet niet de peru foto's te bekijken!
-
11 Maart 2005 - 05:06
Linda (vriendin Van Chant):
hai sander!!Ik heb jullie adres van chant gekregen, jullie hebben dezelfde site als ons! Jullie maken dar ook heel wat gave dingen mee zeg! Helemaal ook de incatrail, die zouden wij ook nog graag 'willen doen'! Wij zitten nu in Borneo, aan de andere kant dus, haha!
Leuk om jullie ervaringen te lezen!!Geniet ervan jullie!!Liefs Linda en Javier
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
