laatste mailtje uit Costa Rica

Hallo Allemaal,

Ik zit net even mijn laatste mailtje terug te lezen. Tjonge jonge daar missen heel wat letters in die ziinnen van mij. Zoals jullie dus al gemerkt hadden zijn mijn mailtjes soms wat rommelig. dat komt omdat ik snel tik (interettijd is geld) zo veel mogelijk info wil overbrengen en mijn mailtjes niet meer na lees. Hopelijkis het allemaal te lezen in ieder geval.

Zo we zijn weer een aantal dagen verder en wat hebben we allemaal mee gemaakt? Vanuit Liberia zijn we inderdaad naar het nationale park Santa Rosa gegaan. Een leuk park met tropical dry forest. En aangezien we nu in het droge seizoen (aan de westkust ten minste) zitten, was zo'n trek door het bos heen enorm warm. geen bladeren aan de bomen betekent geen beschutting van de gloeiend hete zon dat hebben we dus niet lang volgehouden en veel dieren hebben we daar ook niet gezien. Daarna hebben we een pad genomen dat uitsluitend begaanbaar was voor 4 wiel aangedreven auto's, en tja als je toch zo'n ding gehuurd hebt dan wil je ook wat. Nou dat hebben we geweten, 1 uur hobbelen met 5 kilometer per uur (maximaal) en uiteindelijk zijn we op het strand aangekomen. Dit strand zou bijzonder zijn omdat het een van de hoogste golven ter wereld zou hebben en voor surfers dus het absolute einde zou moeten zijn, nou dat wilden we zien. Helaas, helaas er waren veel surfers, maar geen golven! geen idee waar ze heen waren maar wij hebben ze niet gezien. Dus zijn we maar weer terug gehobbeld naar een van de bekendere kustplaatsen, Tamarindo. Een breed strand dat ook vooral geschikt is voor surfers. Daar hebben we een dagje aan het strand gelegen, cocktails gedronken en 's avonds heerlijk gegeten aan het strand, prima daar.

De volgende dag zijn we naar het gebied Monteverde gereden. Bekend vanwege zijn 'cloud forrest', het gaat daarbij om een woud te vergelijken met een regenwoud, maar omdat het tegen een berg aan ligt en op hoogte is, zijn de bomen kleiner, komt er veel mos voor en is het er vooral erg vochtig. Dit type bos is wederom compleet anders dan de andere die we al gezien hadden en daarmee zijn ook de dieren die daar leven anders. Op weg hier naar toe hebben we wel wat angstige momenten gehad. Een groot gedeelte van de rit ging over de pan-americana. DE snelweg door de amerika's. Het is een 2 baansweg te vergelijken met veel van onze binnedoor 80 kilometer wegen. Alleen dan moet je je vorstellen dat er heel veel heel erg langzame vrachtwagens op rijden en die wil iedereen ntuulijk zo snel mogelijk inhalen, heuvel op heuvel af. Tot twee keer toe heb ik vol op de rem moeten staan om een frontale botsing met een tegenligger te voorkomen die al inhalend zich op de verkeerde (onze) weghelft bevond, berg af. Dat was even slikken. Vervolgens zijn we op een b weg gegaan op weg naar onze bestemming. Nog geen 30 minuten na de bijna frontale botsingen, vliegt er een roofvogel vanaf de zij kant tegen onze auto aan. Ook dat was niet echt plezierig, gelukkig was deze meteen dood. Onze weg vervolgend hadden we al het gevoel dat dit niet of juist vooral wel onze geluksdag was (de vogel heeft namelijk en passant twee deuken net naast het voorraam gemaakt, in de huurauto ahum). Vervolgens rijden we door een klein plaatsje waar twee kleine kinderen vrolijk staan te zwaaien (tenminse dat dacht ik). Ik zwaai terug en een van de kinderen haalt vol uit en gooit een steen tegen de zijkant van de huurauto. Ik trap vol op de rem en zet de achtervolging in, achter het ouderlijk 'huis' langs door de drek heen (open riool) maar uiteinlijk weet ik hem te pakken. Al krijsend sleur ik hem weer naar de weg toe. De drie huisjes (wij zouden dit krotten noemen) stromen leeg met mensen die neiwusgierig komen kijken. Uiteindelijk komt ook mamma kijken. Tja en nu. Er zit een deukje in de auto, maar deze is groot genoeg voor om vanonze borg som af getrokken te worden bij het inleveren van de auto. Ik heb maar even met het verhuurbedrijf gebeld tja 200 amerikaanse dollars is de standaard rekening, die moesten wij dus betalen (eigen rsico) of beter nog van de ouders proberen te krijgen. Het probleem echer was dat de mensen in gescheurde t-shirts rond liepen en het duidelijk al slecht hadden, aan de andere kant was ik niet van plan 200 usd te gaan betalen vanwege zo'n #$% kind. Oke waar is papa. Papa werkt op de koffie plantage en komt nog lang niet thuis. Oke waar dan? Wij daar naar toe gereden, alemaal harstikke aardige maar arme mensen daar die ons hebben gewezen waarde baas te vinden zou zijn. Al rijdend door de koffieplantage hebben we hem uiteindelijk gevonden, het hele geval uitgelegd en met de chef zijn we op zoek gegaan naar de werknemer. Ik kan jullie wel zeggen de moed was me ondertussen in de schoenen gezakt. 200 usd kwamen die toeristen in die blinkende auto vragen van deze arme kofie plukker. Aan de andere kant arm of rijk je draagt verantwoordelijkheid voor je kind. Toen we het hele verhaal in gebroken spaans aan papa hadden uitgelegd was het stil. Nee dat geld had hij niet. en toen..... Stilte. de chef bgreep de situatie en bood hem een lening aan (tenminste dat geloof ik begrepen te hebben). Maar papa zei niets. goed wij zijn ook niet van steen, hoevel wilde hij dan betalen? Uiteindelijk heeft hij mijnder dan een kwart 40 dollar betaald, uit zijn zak. Een mooi gemiddelde maar ja de rest moesten wij gaan betalen. Maarwat bleek nou toen we de auto inleverde kregenwe te horen dat het geen 200 usd maar slechst 80 usd ging kosten, had de meneer aan de telefoon verkeerd begrepen. Afijn een heel verhaal.

maar uiteindelijk zijn we in Monteverde aangekomen. daar zijn we een paar dagen gebleven. We hebben een tour gedaan, en zijn zeiknat geworden. de meest bekende vogel in dit gedeelte de quetzal. hebben we helaas niet gezien. verder hebben we nog een wandeling gemaakt over hooghangende 'supsentie' bruggen ook een hele leuke ervaring. Een heel andere manier om vogels en bomen te zien van zo hoog boven de grond. O ja en we hebben nog een sepetarium bezocht waar veel giftige kleine kikkers te zien waren. deze kikkers zijn typisch voor Costa Rica maar bijna niet te vinden in het wild. Daarna terug naar San Jose.

Vandaaruit zijn we naar Tortugero aan de caribische kust, gegaan een nationaal park bekend om zijn schilpadden (helaas hebben we die niet gezien omdat de schilpadden nog geen eieren leggen zo vroeg in hun broedseizoen). Wel was de rit daar naar toe (allemaal met de boot), schitterend. Dicht begroeide jungle om je heen echt fantastisch. In het nationale park zelf (dat dus alleen per boot te bezoeken is) hebben we ook een boottour met een gids gedaan. Wederom veel apen gezien en veel toucans! Darana zijn we met de boot 80 km (4 uur varen) naar het zuiden gegaan (Puerto Limon) om vanuit daar naar het zuiden te gaan naar Cahuita een plaat waar we de afgelopen 3 dagen zijn geweest om uit te rusten. Dit plaatjes inhet uiterste zuiden aan de kaibiek deed me vooral denken aan Jamica. de costa ricanen daar zijn zwart en praten engels met een zwaar jamaicaans accent. Ook daar hebben we weer een mooi nationaal park bezocht, het weer was zowel in Tortuguero als in Cahuita niet zo goed, aan de karibische kust is nu namelijk het regenseizoen. vandaag zijn we terug gekomen in San jose. Morgen hebben we de laatste dag hier in Costa Rica, misschien gaan we nog wildwater kano varen, of nog naar een andere vulkaan. We zullen wel zien. vrijdag vliegen we naar Peru. Ik verwacht daar een heel ander land aan te treffenm veel armer. We zullen zien jullie horen het wel weer.

Ciao Adios

Sander