al 5 dagen in Costa Rica
Door: Sander
04 Februari 2005 | Costa Rica, San José
Ola,
Heb even geen tijd gehad om wat van me te laten horen, maar alles loopt prima. Nou we hebben 6 dagen heerlijk niets gedaan in Mexico aan de caribische kust, isla mujeres. Een eilandje wat nog niet verwoest is doortoeristen en amerikanen. Het ligt weliswaar voor de kust van cancun (dat een skyline heeft te vergelijken met los angeles), maar de enige amerikanen die je daar tegen komt zijn de dagjes mensen van de overzijde. Voor de rest is het een relatief rustig eilandje, waar je van een vers sapje en een biertje kunt genieten.
Een kort verhaaltje nog over het eiland. We hebben daar onze was laten doen. Daty betekent 's ochtends brengen, 's avonds weer halen. Prima, wij 's avonds weer terug gehaald niets aan de hand, De volgende ochtend bleek echter dat 25% van de was foetsie was. We zijn meteen teruggegaan naar de wassalon, maar daar kwamen we oog in oog met een dame die precies die mexicaanse eigenschappen bezit die mij al de hele vakantie tegen stonden. Arrogant, ongeintreseerd en zeker niet geneigd om ons te helpen.Het enige wat we te horen kregen was jammer maar helaas, kom vanavond misschien nog eens langs. Dat pikten we natuurlijk niet, we zijn de nog resterende wasjes door gelopen op zoek naar onze kleding. Maar helaas niets. De dame in kwestie was uberhgaupt niet van plan om ook nog maar 1 woord met ons te wisselen, terwijl onze adreline spiegel zich langzaam aan verhoogde. Geen kleding? Oke nou dan even de rekening opmaken, eens even klijkenb 100 US dollar zo'n beetje. Of mevrouw nu geneigd was met ons te praten? Maar helaas geen woord. DE buurvrwou was o vriendelijk om ons bij te staan in gebroken engels. Maar er gebeurde niets. Tot dat, tot dat er een gezette typische macho man de winkel binnen stapte. Hij kon wel engels!. Mooi dacht ik, kunnen we even praten en kijken of we tot een oplossing kunnen komen. Maar het theekransje bleek van korte duur. Een letterlijk gedeelte van de coversatie: thank you for your visit to Mexico, you skinny guy I am not going to pay anything, please get out and take your wife with you. ( ik heb de scheld woorden er maar even tussenuit gehaald. de mensen die mij een beetje kenne, en dat zijn toch de meeste van de lezers van dezee-mail die begrijpen dat er dan iets knapt bij mij. Ik heb geprobeerd rustifg met deze man te praten maar hij wilde alleen maar schreeuwen. Dat was genoeg, ik heb in blinde woede het buro waarachter ghij zich verschool naar voren geduwd waardoor alles op tafel naar achter gleed, wat met veel gerinkel en gescheld gepaard ging.
Jullie voelene het al aan komen natuurlijk, dit heeft natuurlijk niet gezorgd voor de gewensde oplossing. Dus zijn we maar naar de politie gegaan, die verwezen ons naar het ministerie van binnenlandse zaken op het eiland. Toen we daar aankwamen met de taxi bleek al snel dat we ook hier weinig compassie konden verwachten. Een zuur kijkende vrouwelijk ambtenaar tuurde ons aan van achter een burotje in bureau dat qua grote te vergelijken is met onze badkamer thuis. Of ze engels sprak? Nee! In gebroken spaans hebben we geprobeerd te vertellen wat er was gebeurd en stukje bij beetje ontdooide ze en heeft ze zelfs een rapport opgemaakt voor de verzekering. gelukkig! Toen we die zelfde avond nog langs de wasserij kwamen voelde ik me weer goed genoeg om toch nog een keer binnen te stappen. Grappig genoeg was de dame in kwestie nu wel meteen in opperste staat van paraatheid. En wat toverde ze van achter haar buro vandaan? De zak met onze was. Ze snauwde me toe: ik zei toch dat je even geduld moest hebben! Tja een duidelijk geval van botsende culturen en hun waarden en normen. ¿toch?
Ondertussen hebben we eva vaarwel gezwaaid op het vliegveld en na 5 uur wachten hebben we zelf de vlucht richting costa rica gemaakt. Eerst een tussenstop van 15 minuten in flores en toen door naar guatemala city waar we heerlijk stressvrij in een holiday inn hebben geslapen. Nog even over de vlucht, het was een vliegtuig dat me deed denken aan de vluchten van 30 jaar gelden. 2 propellors, veel herrie weinig ruimte, maar wel een echt gevoel van vliegen. remmen gaat wat lastiger, maar verder erg leuk om eens zo te vliegen. de volgende dag door naar costa rica.
Aangekomen in san jose, daar is weinig te beleven, veel stinkende auto's en dan heb je het wel zo'n beetje gehad. Dus de volgende ochtend hebben we de bus gepakt naar Quepos. dat was een rit van 5 uur. Mexico kende fantastische airco bussen, maar hier in costa rica is dat toch wat anders. Simpele bussen en ze stoppen echt overal waar mensen zwaaien om op te stappen of om uit te stappen. Na eren nachtje quepos zijn we naar het eerste nationaal park gegaan. Costa rica staat bekend om zijn vele dieren. Ik dacht dat het wel lastig zou zijn om wildlife te spotten. Maar tijdens de bus rit kijk ik uit het raam naar de eerste de beste rivier, en daar zwemt een idiioot grote krokodil in. Groter dan ik in mexico en australie heb gezien. In het nationale park dat we vanuit quepos hebben beziocht was het niet anders. Mensen die we hadden ontmoet hadden ons gewaarschuwd dat het betreffende park al te toeristisch zou zijn,dat was het ook, maar toch hebben we veel dieren gezien. Een hangende luiaard, een soort wasbeer op de grond, drie soorten apen! (cappucijner aap, brulaap en 'spider monkey' en veel leguanen. al met al een geslaagde dag. de zelfde dag zijn we doorgegaan naar Uvista aan de westkust van costa rica. Een dorpje aan de weg waar hoogstens 50 mensen wonen. een stukje van 40 kilometer waar wij 5 uur ! over gedaan hebben. Niet omdat we zo vaak stopte, maar omdat er simpelweg geen weg was. Er waren alleen stenen en gatren waardoor we niet harder konden dan 10 kilometer per ur, leuk voor een uurtje, maar we waren blij dat we in Uvita waren.
We zijn dus 's avonds laat aangekomen en door de eigenaar van de boerderij, naar de cabina's gebracht. Prima met airco en relatief goedkoop (19 us dollar samen), toen ik uitgestrekt op bed wilde vallen viel mijn oog op een spin aan het plafond. Vanessa zette het onmiddelijk op een bedrukt schreeuwen en de koude rillingen liepen ook over mijn rug. Mijn god wat een ding, twee keer zo groot als een vogelspin alleen niet zo dik. Er zat niets anders op dan een foto maken als bewijz en daarna dood te slaan. dat kostte me al met al 10 minuten om genoeg moed te verzamelen om deze gruwelijke daad te plegen, maar uiteindelijk heb ik deze spin weten te elimineren.
De volgende dag meteen weer door naar onze uiteindelijke doel Sierpe. Een plaatjes dat zo mogelijk nog kleiner is dan Uvita. Het leeft ook voornamelijk van het handje vol toeristen dat vanuit daar de bootrit maakt naar Baiha Drake van waaruit je een enorm nationaal park kunt bezoeken (Corcovado). En daar zijn we vanochtend aangekomen, bahia drake. We blijven hier drie dagen, mnorgen is het geloof ik feest omdat het dorpje dan eindelijk 24 uur stroom heeft. Er is een publieke telefoon en ja wel een redelijk snelle internet verbinding via sateliet geloof ik. Zo nu terug naar de cabana waar we in de hangmat van de avond gaan genieten. Morgen een georganiseerd toer naar het park, waar we hopelijk miereneters, tapirs en heel misschien de jaquar gaan zien. Op de bootrit daar naar toe zijn ons krokodillen, bullshraks (...haaien), walvissen en dolfijnen beloofd kortom we hebben er zin in. 's avonds gaan we een toer doen met een entomologe die ons alles gaat vertellen over insecten en giftige kikkers en de dag daarna snorkelen. Jullie zien het drukke dagen voor de boeg. En overigens costa ricanen zijn super aardig, geduldig en behulpzaam. met gebroken spaans, italiaans en engels komen we een heel eind. Costa rica is nu al geslaagd!
Adios
Sander
ps we hebben hier in costa rica geen of nauwelijks gsm netwerk dus sms-en is er even niet bij. En het lukt me ook niet omiedereen die gemaild heeft stuk voor stuk persoonlijk te beantwoorden, maar ik lees graag meer van jullie
Heb even geen tijd gehad om wat van me te laten horen, maar alles loopt prima. Nou we hebben 6 dagen heerlijk niets gedaan in Mexico aan de caribische kust, isla mujeres. Een eilandje wat nog niet verwoest is doortoeristen en amerikanen. Het ligt weliswaar voor de kust van cancun (dat een skyline heeft te vergelijken met los angeles), maar de enige amerikanen die je daar tegen komt zijn de dagjes mensen van de overzijde. Voor de rest is het een relatief rustig eilandje, waar je van een vers sapje en een biertje kunt genieten.
Een kort verhaaltje nog over het eiland. We hebben daar onze was laten doen. Daty betekent 's ochtends brengen, 's avonds weer halen. Prima, wij 's avonds weer terug gehaald niets aan de hand, De volgende ochtend bleek echter dat 25% van de was foetsie was. We zijn meteen teruggegaan naar de wassalon, maar daar kwamen we oog in oog met een dame die precies die mexicaanse eigenschappen bezit die mij al de hele vakantie tegen stonden. Arrogant, ongeintreseerd en zeker niet geneigd om ons te helpen.Het enige wat we te horen kregen was jammer maar helaas, kom vanavond misschien nog eens langs. Dat pikten we natuurlijk niet, we zijn de nog resterende wasjes door gelopen op zoek naar onze kleding. Maar helaas niets. De dame in kwestie was uberhgaupt niet van plan om ook nog maar 1 woord met ons te wisselen, terwijl onze adreline spiegel zich langzaam aan verhoogde. Geen kleding? Oke nou dan even de rekening opmaken, eens even klijkenb 100 US dollar zo'n beetje. Of mevrouw nu geneigd was met ons te praten? Maar helaas geen woord. DE buurvrwou was o vriendelijk om ons bij te staan in gebroken engels. Maar er gebeurde niets. Tot dat, tot dat er een gezette typische macho man de winkel binnen stapte. Hij kon wel engels!. Mooi dacht ik, kunnen we even praten en kijken of we tot een oplossing kunnen komen. Maar het theekransje bleek van korte duur. Een letterlijk gedeelte van de coversatie: thank you for your visit to Mexico, you skinny guy I am not going to pay anything, please get out and take your wife with you. ( ik heb de scheld woorden er maar even tussenuit gehaald. de mensen die mij een beetje kenne, en dat zijn toch de meeste van de lezers van dezee-mail die begrijpen dat er dan iets knapt bij mij. Ik heb geprobeerd rustifg met deze man te praten maar hij wilde alleen maar schreeuwen. Dat was genoeg, ik heb in blinde woede het buro waarachter ghij zich verschool naar voren geduwd waardoor alles op tafel naar achter gleed, wat met veel gerinkel en gescheld gepaard ging.
Jullie voelene het al aan komen natuurlijk, dit heeft natuurlijk niet gezorgd voor de gewensde oplossing. Dus zijn we maar naar de politie gegaan, die verwezen ons naar het ministerie van binnenlandse zaken op het eiland. Toen we daar aankwamen met de taxi bleek al snel dat we ook hier weinig compassie konden verwachten. Een zuur kijkende vrouwelijk ambtenaar tuurde ons aan van achter een burotje in bureau dat qua grote te vergelijken is met onze badkamer thuis. Of ze engels sprak? Nee! In gebroken spaans hebben we geprobeerd te vertellen wat er was gebeurd en stukje bij beetje ontdooide ze en heeft ze zelfs een rapport opgemaakt voor de verzekering. gelukkig! Toen we die zelfde avond nog langs de wasserij kwamen voelde ik me weer goed genoeg om toch nog een keer binnen te stappen. Grappig genoeg was de dame in kwestie nu wel meteen in opperste staat van paraatheid. En wat toverde ze van achter haar buro vandaan? De zak met onze was. Ze snauwde me toe: ik zei toch dat je even geduld moest hebben! Tja een duidelijk geval van botsende culturen en hun waarden en normen. ¿toch?
Ondertussen hebben we eva vaarwel gezwaaid op het vliegveld en na 5 uur wachten hebben we zelf de vlucht richting costa rica gemaakt. Eerst een tussenstop van 15 minuten in flores en toen door naar guatemala city waar we heerlijk stressvrij in een holiday inn hebben geslapen. Nog even over de vlucht, het was een vliegtuig dat me deed denken aan de vluchten van 30 jaar gelden. 2 propellors, veel herrie weinig ruimte, maar wel een echt gevoel van vliegen. remmen gaat wat lastiger, maar verder erg leuk om eens zo te vliegen. de volgende dag door naar costa rica.
Aangekomen in san jose, daar is weinig te beleven, veel stinkende auto's en dan heb je het wel zo'n beetje gehad. Dus de volgende ochtend hebben we de bus gepakt naar Quepos. dat was een rit van 5 uur. Mexico kende fantastische airco bussen, maar hier in costa rica is dat toch wat anders. Simpele bussen en ze stoppen echt overal waar mensen zwaaien om op te stappen of om uit te stappen. Na eren nachtje quepos zijn we naar het eerste nationaal park gegaan. Costa rica staat bekend om zijn vele dieren. Ik dacht dat het wel lastig zou zijn om wildlife te spotten. Maar tijdens de bus rit kijk ik uit het raam naar de eerste de beste rivier, en daar zwemt een idiioot grote krokodil in. Groter dan ik in mexico en australie heb gezien. In het nationale park dat we vanuit quepos hebben beziocht was het niet anders. Mensen die we hadden ontmoet hadden ons gewaarschuwd dat het betreffende park al te toeristisch zou zijn,dat was het ook, maar toch hebben we veel dieren gezien. Een hangende luiaard, een soort wasbeer op de grond, drie soorten apen! (cappucijner aap, brulaap en 'spider monkey' en veel leguanen. al met al een geslaagde dag. de zelfde dag zijn we doorgegaan naar Uvista aan de westkust van costa rica. Een dorpje aan de weg waar hoogstens 50 mensen wonen. een stukje van 40 kilometer waar wij 5 uur ! over gedaan hebben. Niet omdat we zo vaak stopte, maar omdat er simpelweg geen weg was. Er waren alleen stenen en gatren waardoor we niet harder konden dan 10 kilometer per ur, leuk voor een uurtje, maar we waren blij dat we in Uvita waren.
We zijn dus 's avonds laat aangekomen en door de eigenaar van de boerderij, naar de cabina's gebracht. Prima met airco en relatief goedkoop (19 us dollar samen), toen ik uitgestrekt op bed wilde vallen viel mijn oog op een spin aan het plafond. Vanessa zette het onmiddelijk op een bedrukt schreeuwen en de koude rillingen liepen ook over mijn rug. Mijn god wat een ding, twee keer zo groot als een vogelspin alleen niet zo dik. Er zat niets anders op dan een foto maken als bewijz en daarna dood te slaan. dat kostte me al met al 10 minuten om genoeg moed te verzamelen om deze gruwelijke daad te plegen, maar uiteindelijk heb ik deze spin weten te elimineren.
De volgende dag meteen weer door naar onze uiteindelijke doel Sierpe. Een plaatjes dat zo mogelijk nog kleiner is dan Uvita. Het leeft ook voornamelijk van het handje vol toeristen dat vanuit daar de bootrit maakt naar Baiha Drake van waaruit je een enorm nationaal park kunt bezoeken (Corcovado). En daar zijn we vanochtend aangekomen, bahia drake. We blijven hier drie dagen, mnorgen is het geloof ik feest omdat het dorpje dan eindelijk 24 uur stroom heeft. Er is een publieke telefoon en ja wel een redelijk snelle internet verbinding via sateliet geloof ik. Zo nu terug naar de cabana waar we in de hangmat van de avond gaan genieten. Morgen een georganiseerd toer naar het park, waar we hopelijk miereneters, tapirs en heel misschien de jaquar gaan zien. Op de bootrit daar naar toe zijn ons krokodillen, bullshraks (...haaien), walvissen en dolfijnen beloofd kortom we hebben er zin in. 's avonds gaan we een toer doen met een entomologe die ons alles gaat vertellen over insecten en giftige kikkers en de dag daarna snorkelen. Jullie zien het drukke dagen voor de boeg. En overigens costa ricanen zijn super aardig, geduldig en behulpzaam. met gebroken spaans, italiaans en engels komen we een heel eind. Costa rica is nu al geslaagd!
Adios
Sander
ps we hebben hier in costa rica geen of nauwelijks gsm netwerk dus sms-en is er even niet bij. En het lukt me ook niet omiedereen die gemaild heeft stuk voor stuk persoonlijk te beantwoorden, maar ik lees graag meer van jullie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
